12 Νοέμβρη 1942, ξημερώματα, ο Πυροσβέστης Β΄ Τάξης Κωνσταντίνος Πούλιος μαζί με άλλους Πυροσβέστες, σπεύδει να κατασβήσει ένα φλεγόμενο κτίριο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Η πυρκαγιά έχει πάρει διαστάσεις και στην προσπάθεια κατάσβεσης της, ο Πούλιος καταπλακώνεται από μέρος του κτιρίου που γκρεμίζεται. Ανασύρεται σοβαρά τραυματισμένος από συναδέλφους του, μεταφέρεται στο Νοσοκομείο και μετά από λίγο σβήνει, ξεκινώντας να θεμελιώνει με τη θυσία του, το ΗΡΩΟΝ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.
Ο Κωνσταντίνος Πούλιος θα δώσει την σκυτάλη της θυσίας, στον αγώνα της προσφοράς και του καθήκοντος, σε δεκάδες άλλους συναδέλφους του Πυροσβεστικού Σώματος, που θα βάλουν το κορμί τους ασπίδα στην πολιτική προστασία της χώρας.
Απλοί Ήρωες της Καθημερινότητας, που θα δώσουν άλλη σημασία στο «καθήκον», που θα διδάξουν με την πολύτιμη προσφορά ζωής, ότι τούτη η χώρα επιζεί και στηρίζεται από «ευσυνείδητους λειτουργούς» που ζουν και εργάζονται στο λεπτό νήμα που χωρίζει την ζωή από την απώλειά της.
Όλη αυτή η τρομακτική θυσία από τους Έλληνες Πυροσβέστες, κατά την παρουσία του Πυροσβεστικού Σώματος στο δημόσιο βίο της χώρας, το καθιέρωσε σε έναν αξιόπιστο και αξιόμαχο δημόσιο φορέα που δίνει καθημερινά ένα δύσκολο αγώνα παλεύοντας με τα στοιχεία της φύσης και τις ακραίες εκφράσεις τους, την αστοχία των κατασκευών και των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, καθώς και των εγκληματικών πολλές φορές πράξεων συνανθρώπων μας.
Σε αυτόν τον
πόλεμο, πολλές φορές δυστυχώς η ασπίδα που θέτει το Πυροσβεστικό Σώμα,
εμπεριέχει και τις ίδιες τις ζωές Πυροσβεστών που χάνουν τη ζωή τους κατά την
ώρα της εκτέλεσης του καθήκοντος.
Αναδεικνυόμενοι στους «Ήρωες της Ειρήνης», στους «Ήρωες της προστασίας της
χώρας και των πολιτών της. » Αυτούς τους
"Ήρωες" δυστυχώς για πολλά χρόνια, η Πολιτεία δεν είχε προχωρήσει στην απότιση επισήμως του
πρεπούμενου φόρου τιμής.
Χαρακτηριστικά το 2006 σε άρθρο μου στο περιοδικό της
ΕΑΠΣ ¨"Πυροσβεστικό Γίγνεσθαι" είχα επισημάνει αυτήν την μέγιστη
παράλειψη και πρότεινα τότε την καθιέρωση Ημέρας επίσημου εορτασμού των
Πεσόντων Πυροσβεστών. Ειδικότερα
πρότεινα τότε ως ημερομηνία την 12η Νοεμβρίου, ημέρα θυσίας του Δοκίμου
Πυροσβέστη Β΄ Τάξης Κων/νου Πούλιου, (το 1942 κατά τη διάρκεια κατάσβεσης
αστικής πυρκαγιάς), πρώτου συναδέλφου που έπεσε στο καθήκον, σύμφωνα με την
επίσημη ιστορία του Πυροσβεστικού Σώματος.
Η πρόταση
εισακούστηκε και έστω μετά από τόσες δεκάδες χρόνια από την ίδρυση του Π.Σ., με το άρθρο 22 του Ν.3511/2006 καθιερώνεται η
12η Νοεμβρίου ως μέρα μνήμης πεσόντων Πυροσβεστών.
Σε αυτούς τους συναδέλφους που έπεσαν στο καθήκον είναι αφιερωμένο αυτό το μικρό βιβλιαράκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
jstamoul@gmail.com