Του ε.α. Αντιστρατήγου Π.Σ. Γιάννη Σταμούλη
Μια έκθεση ζωγραφικής με ένα ιδιαίτερα επίπονο και ιδιαίτερα σύγχρονο θέμα.
Οι εικαστικοί που κλήθηκαν να συνεισφέρουν στην έκθεση, με τα χρώματα και τα σχήματά τους, προσπαθούν να αποδώσουν την “τοξική θετικότητα” (toxic positivity).
Αυτό που στα κοινωνικά δίκτυα, γίνεται καθημερινώς με ανθρώπους που προσπαθούν να επιδείξουν την απόλυτη και υπερβολική ευτυχία, αισιοδοξία και ευμάρεια που ζούνε. Με λούστρο, χαμόγελο, και πολλάκις φιλτραρισμένη ευχαρίστηση "καταπληκτικών στιγμών". Η στημένη υποχρεωτική θετικότητα και ομορφιά που αναρτάται, κρύβοντας πολλές φορές την πραγματικότητα τόσο των αισθημάτων, όσο και την αληθινή όψη της ζωής.
Τα παραπάνω δεν είναι λίγες φορές που μετατρέπονται σε αυτοκαταπίεση, που οδηγεί σε αυξημένο στρες, άγχος κατάθλιψη, καθώς τα άτομα δε βρίσκουν χώρο να εκφράσουν και να αντιμετωπίσουν τα αληθινά τους συναισθήματα.
Σαφώς και δεν χρειάζεται κάποιος ειδικός να επισημάνει ότι είναι αναγκαίο να νιώθουμε χωρίς τύψεις και τα αρνητικά συναισθήματα και με τη σειρά μας να υποστηρίζουμε τις "δύσκολες" των διπλανών μας.
Αυτό άλλωστε είναι και ο ουσιαστικός τρόπος της οικοδόμησης της ανθεκτικότητας της κοινότητας και της αποτελεσματικής διαχείρισης του πένθους.
Στην έκθεση συμμετέχω με δύο ερασιτεχνίες που προσπαθούν με μια υπερβατική ενσυναίσθηση να δείξουν ότι πίσω από την γυαλιστερή οπτική του "φαίνεσθαι" , υπάρχει ένα δυσάρεστο "είναι".
Μια έκθεση ζωγραφικής με ένα ιδιαίτερα επίπονο και ιδιαίτερα σύγχρονο θέμα.
Οι εικαστικοί που κλήθηκαν να συνεισφέρουν στην έκθεση, με τα χρώματα και τα σχήματά τους, προσπαθούν να αποδώσουν την “τοξική θετικότητα” (toxic positivity).
Αυτό που στα κοινωνικά δίκτυα, γίνεται καθημερινώς με ανθρώπους που προσπαθούν να επιδείξουν την απόλυτη και υπερβολική ευτυχία, αισιοδοξία και ευμάρεια που ζούνε. Με λούστρο, χαμόγελο, και πολλάκις φιλτραρισμένη ευχαρίστηση "καταπληκτικών στιγμών". Η στημένη υποχρεωτική θετικότητα και ομορφιά που αναρτάται, κρύβοντας πολλές φορές την πραγματικότητα τόσο των αισθημάτων, όσο και την αληθινή όψη της ζωής.
Τα παραπάνω δεν είναι λίγες φορές που μετατρέπονται σε αυτοκαταπίεση, που οδηγεί σε αυξημένο στρες, άγχος κατάθλιψη, καθώς τα άτομα δε βρίσκουν χώρο να εκφράσουν και να αντιμετωπίσουν τα αληθινά τους συναισθήματα.
Σαφώς και δεν χρειάζεται κάποιος ειδικός να επισημάνει ότι είναι αναγκαίο να νιώθουμε χωρίς τύψεις και τα αρνητικά συναισθήματα και με τη σειρά μας να υποστηρίζουμε τις "δύσκολες" των διπλανών μας.
Αυτό άλλωστε είναι και ο ουσιαστικός τρόπος της οικοδόμησης της ανθεκτικότητας της κοινότητας και της αποτελεσματικής διαχείρισης του πένθους.
Στην έκθεση συμμετέχω με δύο ερασιτεχνίες που προσπαθούν με μια υπερβατική ενσυναίσθηση να δείξουν ότι πίσω από την γυαλιστερή οπτική του "φαίνεσθαι" , υπάρχει ένα δυσάρεστο "είναι".
Η δυστοπική μάσκα μου (Ακρυλικό σε χαρτί 30χ40)
Το ενδότερό μου (Ακρυλικό σε χαρτί 30χ40)
Η έκθεση φιλοξενείται στην Chili Art Gallery, Δημοφώντος 13-15 στο Θησείο και θα διαρκέσει μέχρι τις 2 Μαρτίου 2024.
Ώρες / Μέρες: Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή 11.00 - 18.00, Πέμπτη 12.00 - 19.00, Σάββατο 11:00 - 15.00. Δευτέρα, Κυριακή Κλειστά. Είσοδος Ελεύθερη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
jstamoul@gmail.com