COVID 19 . ΠΡΟΤΥΠΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΜΙΑΣ ΠΡΩΤΟΦΑΝΟΥΣ ΚΡΙΣΗΣ

Ανάλυση των Ι. Σταμούλη -Ν.Διαμαντή

 

Η αντιμετώπιση της πανδημίας του COVID 19 και στην χώρα μας, αποτέλεσε μια από τις σοβαρότερες και ίσως μεγαλύτερες επιχειρήσεις “πολιτικής προστασίας”. Μια κρίση που ξεπέρασε από την πρώτη στιγμή τα στενά όρια της πρωτογενούς υγειονομικής προέλευσης της, μιας και η διαχείριση της, απαίτησε τη συνολική σύμπραξη των υπηρεσιών  του κράτους.  Μια εκτεταμένη  «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», που διέκοψε σχεδόν βίαια την καθημερινότητα, δημιούργησε δυσχέρειες στην συνήθη λειτουργία της διοικητικής διαχείρισης, και έπληξε την κοινωνική  λειτουργική δομή, δημιουργώντας «κατάσταση κρίσης». Μια τέτοια «κατάσταση κρίσης», πέρα από τις πρωτογενείς απώλειες, μπορεί να δημιουργήσει  σύγχυση και πανικό, υπέρμετρη αναστάτωση, διάδοση φημών, στοιχεία που συγκροτούν μια δεύτερη παράλληλη επικοινωνιακή κρίση.

Ψυχολογικές και Κοινωνικές διαστάσεις των καταστροφών

Των Γιάννη Σταμούλη και Νίκου Διαμαντή

Τα τραγικά γεγονότα που ακολούθησαν τον καταστροφικό σεισμό στην γειτονική Αλβανία, έφεραν στην επικαιρότητα, τα ζητήματα διαχείρισης κρίσης, μετά από μεγάλες καταστροφές. Και την στιγμή που οι επιχειρήσεις διάσωσης σταματούν σιγά-σιγά, ξεκινούν τα μεγάλα επίσης ζητήματα διαχείρισης του συλλογικού πόνου, των απωλειών και των τραυμάτων της κοινωνίας που επλήγη. 

Το σύνολο των ανθρώπων της κοινωνίας που δοκιμάστηκε, δύναται να εκτεθεί τραυματικά από τις εμπειρίες μιας καταστροφής. Βέβαια αυτό το μετα-τραυματικό στρες που ακολουθεί μια μεγάλη καταστροφή, επηρεάζει με ποικίλο τρόπο τα άτομα που εκτέθηκαν. Οι συνήθεις κοινές και κύριες αντιδράσεις είναι το σοκ και η άρνηση, οι οποίες αποτελούν παράλληλα και μηχανισμούς προστασίας.